Milovan DeStil Marković

Diplomirao je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu 1986, ali njegovo duhovno i umetničko formiranje suštinski se odvijalo u atmosferi Galerije Studentskog kulturnog centra gde je imao prve nastupe sa izložbama Novi prostor, 1980, Fragmenti slike – Spomenik, 1982, Crni prostor, 1983, sam i u više navrata sa Vesnom Viktorijom Bulajić i u zajedničkom radu sa Vlastimirom Mikićem sa kojim se udružuje u autorski par Žestoki, koji po osnovnom ubeđenju i načinu ponašanja zapravo predstavlja nastavak, iako u drugačijim jezičkim formama, temeljnog mentaliteta nove umetnosti sedamdesetih godina prošlog veka.

Izlazeći izvan ambijenta svog početnog formiranja učestvuje na Oktobarskom salonu 1983. kada prima nagradu, potom priređuje samostalnu izložbu Euharistija u Salonu Muzeja savremene umetnosti 1985. nagrađenu od strane žirija lista Politika. Učesnik je, delujući od 1986. u Berlinu, brojnih izložbi, instalacija, video projekcija na domaćoj i internacionalnoj umetničkoj sceni, između ostalih, samostalnim izložbama u Tibingenu i Berlinu 1985, gde boravi i deluje od 1986, na izložbi Aperto 86 na Bijenalu u Veneciji 1986. godine. Svoja tadašnja poimanja umetnosti saopštio je u odgovorima na pitanja Bojane Pejić u razgovoru vođenom u časopisu Moment, 3-4, 1986: „Od proglašavanja Svetskog dana umetnosti (Spomenika umetnosti), organizovanja rok koncerata, formiranja grupe Žestoki, preko otvaranja Kluba na Akademiji (FLU), pisanja po novinama, organizovanja mnogih žureva, do samostalnih i grupnih video akcija, performansa, svako bavljenje video sam kao svoj umetnički rad“. I dalje: „U stvari, umetnost je za mene najviša svest, duh, misao i reč čovekova. Ili bolje rečeno: proizvod te svesti je umetničko delo. Nije važno u kome će obliku ili mediju ono biti ostvareno ili prezentovano“. Dosledno ovom generalnom poimanju, njegova dela ostvarena u različitim slikarskim postupcima, čak i kada poseduju izgled slike kao standardnog galerijskog eksponata, u stvari su pojedine komponente jedne integralne umetničke koncepcije u kojoj se sjedinjuju rasponi od referenci na uzore davno minulih epoha do primene savremenih masovnih medija.